Mr. Vertigo…
(Yükseklik Korkusu-Paul Auster)
“…
Ama kendiniz olmaktan çıkmayı öğrenmelisiniz. İşte her şey bununla başlar, gerisi arkadan gelir. Bırakın kendinizi de buharlaşsın. Bırakın kaslarınız gevşesin, ruhunuzun içinizden dışarı çıktığını hissedene kadar soluk alıp verin, sonra da gözlerinizi yumun. İşte böyle yapılır bu iş. Bedeninizin içindeki boşluk, sizi çevreleyen havadan daha hafif olur. Yavaş yavaş sıfırdan da aza iner ağırlığınız. Gözlerinizi kaparsınız, kollarınızı iki yana açarsınız, buharlaşırsınız. Ve sonra, ağır ağır, yerden yükselirsiniz. İşte böyle.”
Paul Auster’in Mr.Vertigon (Yükseklik Korkusu) adlı romanı, yukarıda ki çarpıcı paragraf ile sona eriyordu. Usta yazar, fantastik bir öyküyü öylesine işliyor ve ona öylesine hayat veriyor ki, okura ister istemez “acaba” sorusunu sorduruyor.
Amerika’da yirmili yıllarda geçen bu romanda dilencilik yaparak geçinen 9 yaşındaki Walter Rawley, Yehudi Usta’nın himayesine girer. Yehudi Usta, Walt’a uçmayı öğreteceğini söyler. Beraber şehirden uzak bir çiftlik evine giderler, Walt pek çok güçlük çektikten sonra uçmayı öğrenir ve “Harika Çocuk Walt” adıyla sahneye çıkmaya başlar.
Romanın sonraki kısımlarındaysa Walt’ın ergenliğe girmesiyle beraber uçma yeteneği zayıflar ve hayatını başka şekilde sürdürmeye başlar. İniş çıkışlarla dolu hayatında tüm Amerika’yı gezer, çeşitli işlerde çalışır, değişik kişilerle tanışır.
Onun dokuzlu yaşlarda çiftlikte yaşadığı güç şartlar, bunlara alışma süreci ve sonunda arzuladığı şey olan “uçma” yetisini kazanması. Bu eksen de devam edeceğini düşündüğümüz hayatı, uçma yeteneği ile birlikte baş gösteren “Vertigo” ile sona erer. Harika çocuk Walt ismi ise birden hafızalardan silinir. Ama Walt, yaşamın zorluklarının asla hayatına yön vermesine müsaade etmez.
Keyifli bir romandı. Auster’in güçlü anlatımı sayesinde de, kendisini okutan, sürükleyici bir romana dönüşüyor. Hayata dair de unutulmuş birçok erdemi, kitaptaki kahramanlar arasında bulabiliyorsunuz. Sonsuz sevgi… Unutulmaz sevgi… ve yaşama arzusu.
Okumak bir şey kaybettirmez, ama kazandırır.
Kaybettiğimiz anlar ise, okumaktan vazgeçtiğimiz anlardır.
Erkan ERGÜL
@kutoz_
